De wond

Vandaag een bijdrage van één van de vaste columnisten van de kracht van Liefde, Abdulwahid van Bommel, nav een prachtig gedicht van Rumi. Het mooie van Rumi’s gedichten is dat er zoveel in te ontdekken valt. Meer dan je op het eerste gezicht zou zeggen.

♥♥♥

Wiens innerlijk vrij is van enig beeld of voorstelling,
is een spiegel voor de indrukken van de Onzienbare,
aanschouwt intuïtief en zonder twijfel
onze meest intieme gedachten,
want de Gelovige is de gelovige een spiegel.

Rumi laat de gelovige zichzelf zien in de spiegel van de Gelovige.
Al-Moe’min – de Gelovige is een van Allah’s schone namen.

In vroeger tijden liet een koning zijn lijfwachten aan zijn linkerzijde plaatsnemen. De vizier met zijn secretarissen zat aan de rechterkant. Want die schrijven meestal met hun rechterhand. Recht tegenover de koning zaten de soefi’s te mediteren. Zij hadden de functie van spiegel. De koning keek naar hun gezichten omdat hun goddelijk licht hem de mogelijkheid tot zelfreflectie gaf. De bedoeling was dat hij zijn staatszaken deed en tegelijkertijd aan de rechtvaardigheid en liefde werd herinnerd waarmee hij dat diende te doen. Hij was zich bewust van het opgezwollen ego dat troon en kroon hem gaven. Elk mens ondergaat nu vrijwel voortdurend een bombardement van informatie en gevoelsindrukken die vroeger misschien alleen een koning onderging.

Veel dat je ervaart doet je je onvermogen beseffen om negatieve indrukken en ervaringen als kansen te zien. Wanneer je hart alleen nog zeer doet, waar blijf je dan met je angst, je verdriet en je teleurstelling. Elke wond die je hebt opgelopen laat een litteken achter. Elk litteken is een herinnering, een verhaal; maar een overlevingsverhaal.

Rumi zegt: ‘Verander je wonden in wijsheid. Vertrouw je wond toe aan de Enige Echte die de wonden van de harten geneest. Ik vroeg Hem: ‘Waarop richt ik mijn ogen?’ Hij zei: ‘Op de weg’. ‘Wat doe ik met mijn passie?’ ‘Houd het vuur aan.’ ‘Hoe staat het met mijn hart?’ Hij zei: ‘Wat voel je?’ ‘Pijn en zorgen’. Hij zei: ‘Sta daar bij stil. Want de wond is de plaats waar het licht naar binnen komt.’’
Soms verzamelen zich vliegen op de wond. Vliegen van zelfbescherming, van onze krampachtig vastgehouden comfortzone, bedekken de wond. Onze liefde voor wat we denken van ons te zijn. Laat de juiste kracht de vliegen wegjagen en balsem op de wond doen. Wend je gezicht niet af. Schenk aandacht aan de plek waarop de pleister zit. Dat is waar het licht bij je naar binnen komt.

(Parafrase op een tekst in deel 1 van de Masnawî van Djalâl’ud-Dîn Rumi).
Abdulwahid van Bommel

♥♥♥

Wat klopt het wat Abdulwahid erover schrijft. Ook al is het vaak lastig, daar is het Licht te vinden! En dat is troostend.
Namaste,
Greetje