Onderstaande tekst is afkomstig uit het boek ‘Botox of Boeddha?’ Schoonheid in het alledaagse, van Jotika Hermsen. Uitgeverij Asoka.
Jotika is één van de vaste columnisten van de Kracht van Liefde.

♥♥♥

In januari van dit jaar (2006) was ik in het Centre for Buddhist Studies in Rangoon. Op een middag zaten we met een paar mensen bij de monnik toen er een Duitse journalist binnenkwam. Hij droeg een prachtig crème kleurig pak en zag er mooi gebruind uit. Ik kreeg de indruk: hij voelt zich goed, hij mag er zijn. Zijn persoonlijke gids gaf hem een aanwijzing hoe te buigen voor de monnik en daarna stak hij van wal: ‘Sir, er zijn zoveel rijke mensen in Duitsland, maar ze zijn niet gelukkig. Ze zijn eerder wanhopig. Ik ben journalist en ik zoek een antwoord. Ik wil een boek schrijven. Ik heb geleerd dat je in je leven moet zorgen dat je gezond bent en goed geld verdient. Ik bén gezond en ik verdien goed geld, maar… ik ben niet gelukkig. Ik geloof niet in God, ik zoek iets anders. Wat hebt u hierop te zeggen?’

De monnik zat stil en keek hem liefdevol aan. De journalist bewoog onrustig, schoof zijn apparatuur dichterbij en kon nauwelijks het antwoord afwachten. Ook ik was benieuwd naar wat de monnik zou zeggen. Ondertussen flitsten er gedachten door mijn hoofd over geluk. Ik vond de man er eerlijk uitzien en had het liefst willen vragen: wanneer voelde u zich gelukkig? Kunt u zich de laatste keer herinneren? Waar was dat, wat deed u, wat waren de omstandigheden? Of kwam het gewoon uit de lucht vallen? Ik dacht terug aan teksten op tegeltjes in gangen en wc’s: Voor liefde en geluk moet je heel hard werken, Geluk kost niets en is zoveel waard, of Gedeeld geluk is dubbel geluk.

Toen begon de monnik te praten: ‘Ieder mens wil graag gelukkig zijn, maar we weten niet hoe. We denken het te vinden in geld en goed en ons verlangen daarnaar groeit en we willen meer en meer. We verzamelen bezit, maar ja, met bezit zijn we er niet want met bezit komen ook de zorgen: je moet hekken plaatsen, we moeten het bewaken, het kan gestolen worden. We zijn niet gelukkig, we krijgen zorgen. Wat zien we dus? Verlangen brengt onrust: begeerte en zorgen. Verlangen raakt nóóit vervuld. Er wordt gezegd dat alle goederen van de wereld niet genoeg zijn om ons verlangen te stillen, we willen altijd meer. Verlangen is als een verterend vuur: hoe meer je erin gooit hoe hoger het oplaait. Als je arm bent wil je meer en als je rijk bent wil je ook meer. Verlangen naar meer houdt iedereen in de ban. Maar… als je wijs bent doe je hier iets aan.
Stop even… en kijk waar je aandacht op gericht is. Ga zitten… en kijk naar binnen. Zie hoe het verlangen je aandacht in beslag houdt. Ontdek wat je ongelukkig maakt en probeer het los te laten.’

De monnik keek hem liefdevol aan en zei: ‘Weet je, geluk heeft alles te maken met loslaten. Het is zelfs zo; wanneer je een beetje loslaat zul je een beetje gelukkig zijn. Wanneer je veel loslaat zul je heel gelukkig zijn. Wanneer je alles loslaat zul je volkomen gelukkig zijn!’

Toen bleef het even stil… De journalist stond op en boog. En zo vertrok hij – waarschijnlijk met nieuwe inzichten voor ‘zijn rijke mensen’ in Duitsland.

Ik voelde me ook aangesproken. Ik was de monnik dankbaar: de Dhamma (leer van de Boeddha, redactie) geeft altijd weer nieuw zicht op geluk.

Jotika Hermsen